ამერია თავში ყველაფერი...

რატო იქცევი მასე?
რა ხდება შენ თავს ესეთი?
ნუთუ ის 4 წელი შენთვის არაფერს არ ნიშნავს?ნუთუ წყალში ყრი ყველაფერს? რატო რისთვის? ვერ ვხვდები თუ მართლა გიყვარვარ, ოგორც მეუბნები, ფულზე როგორ მცვლი?კი მართალია ძალიან ბევრჯერ გატკინე გული, მართალია არ ვიყავი ბევრ რამეში დარწმუნებული, მაგრამ რატო რისთვის? რამდენი ხანია ჩამოსვლას გთხოვ, რატო ამბობ უარს? ნუთუ ფული გირჩევნია ჩემ თავს, მაშინ არ გყვარებივარ...მეუბნები შენთვის ვაკეთებ ყველაფერსო, არ მინდა ეგეთი არაფერი.... კი ამ დღეებში ბევრ რამეს მივხვდი, არ დამვიწყებიხარ, არ ამომიგდიხარ თავიდან რაც არ უნდა გავაკეთო ვისაც არ უნდა უყურო მართლა ყველაში შენ გხედავ, ვიტყუებ თავს სხვასაც ვატყუებ, მაგრამ აზს უკვე ვეღარ ვხედავ, ვთამაშობ რომ ძლიერი ვარ, ვთამაშობ რომ დაგიკიდე, მაგრამ არ დამიკიდებიხარ, არ რა ხდება, ახლოს რო ხარ თითქოს და არაფერი იმიტომ რომ ნებისმიერ ჭუთს შემიძლია შენი ნახვა, მაგრამ ეხლა წახვედი და ვეღარ ვითმენ... გახსოვს მაშინაც რო იყავი წასული? ერთI თვე იყავი წასუი მაგრამ საუკუნე იყო ჩემთვის, რომ ჩამოხვედი ჩემზე ბედნიერი არავინ არ იყო.... ეხლა კი რა დარჩა 5 დღე და ვიზაც გიფუჭდება და ალბათ კიდევ 2-3 წელი ვეღარ გნახავ... მაგის გაფიქრებაც არ მინდა, არ ინდა ვიფიქრო რომ დაგკარგე, მაგრამ ისეთI ჯიუტი ხარ ვეღარ შეგაცვლევინებ გადაწყვეტილებას ვიცი...ან აქ რო ვწერ უცებ არ გაიგო რას ვწერ, მაგრამ მიხარია რომ ვერ გაიგებ... მივქარე ძალიან ბევრჯერ დაგიხარე თავი ჩემ სიამაყეს გადავაბიჯე მაგრამ აზრი? არანაირი... ვგიჟდები იცი რაზე? რომ ვერ ხვდები ვისთან როგორი უნდა იყო.... მაგიჟებს შენი სიჯიუტე შენი ეგოისტობა... რატო ხარ ესეთი, რატო ვერ მოვახერხე და რატო ვერ შეგცვალე? რა ხარ ესეთი? ისიც მიკვირს ამდენიხანი როგორ ვერ მოვახერხე შენი დავიწყება, მაგრამ ყველაფერთან ერთად ბევრი გქონდა კარგი, სხვებს არ გავდი არ იყავი ისეთი როგორიც სხვები... ეს მომწონდა ეს მომწონს დღემდე შენში...ამბობენ სიყვარული მიჩვევააო მაგრამ 6 თვის მანძილზე როგორ ვერ გადაგეჩვიე? თუ მარტო მიჩვევაა ყველაფერი, რატო ვერ მოვახერხე შენი დავიწყება? იცი რა არი ყველაზე ცუდი? ძაან დიდიხანი გვიყვარდა ერთმანეთი, და ბოლოს უკვე მოგვბეზრდა კიდეც ერთმანეთI, არ გთხოვდი არაფერს და ჩემმა სიიჩუმემაც ქნა ყველაფერი, ყველაფერშI ერთმანეთის დაკარგვას ვგულისხმობ, არ ვიცი რამ გაფიქრებინა ის რომ შენს იქით სხვა გზა არ მქონდა, აი ზუსტად მაგან გამარეკინა, მაგ აზრმა გადამიკეტა ჭკუა და მაგის გამო გადავეკიდე იმ ადამიანს რომელმაც უარესად გამამწარა, მაგრამ ეგ არაფერი, ის ადამიანი ჩემთვის მაინც არ იქნება არასდროს სულ ერთი.... იმიტომ რომ სხვა თუ არაფერი ძაან ბევრი რაღაც დამანახა და ძაან ბევრი რაღაც მასწავლა, ჩემი თავის ფასი მანახა.... აი ამიტომ არ დავივიწყებ....რავი იქნებ ამ ხუთ დღეში, მოხდეს სასწაული და გადაიფიქრო მანდ დარჩენა იმიტომ რომ მე რაც არ უნდა მიყვარდე, შენ არ დაგელოდები 2-3 წელი სულ რომ არაფერი და სულ რომ არავინ არ იყოს, არ დაგიწყებ ლოდინს და ეხლა თუ არ ჩამოხვალ უახლოეს 2-3 თვეში გეფიცები სენი არ გავხდები აღარასდროს, და უკვე მეორეჯერ მოცემულ შანსსაც დაკარგავ უკვე სამუდამოდ მესამე შანსი აღარ გექნება.... ჰოდა კარგად დაფიქრდი :(
ანარადა მაინც მენატრები, არ ვიცი რა ხდება ჩემ თავს ცოტახანი მარტო უნდა დავრჩე და გავერკვიო რა ხდება, თორე ვგრძნობ რომ ბოლო დონეზე ვჭედავ უკვე :(

უაზრო ფიქრები...

ლალალალალაააააა
დავიწყე :(
მოკლედ აი ვფიქრობ ვფიქრობ და ისევ ვფიქრობ.......
აზრი ვერ გამომაქვს ამ ფიქრიდან, მაგრამ მაინც ვერ ვიშორებ უაზრო და დასასრულისკენ მიმავალ ფიქრებს.....ვნატრულობდი არ დამთავრებულიყო, მაგრამ ნატვრა არაა საკმარისი, დამთავრდა ის რაც არც იყო დაწყებული...უნდა მეზიზღებოდე თუდაც იმიტო რო ძაან ბევრი რაღაც დამიმალე, უნდა მძუდე თუნდაც იმიტო რო არ დააფასე არაფერი, მაგრამ შენგან რატო ვითხოვ იმას რაც მე არ მივეცი სხვას, შენ როგორ უნდა გთხოვო ის რაც მე მთხოვს სხვა, მაგრამ ერთი განსხვავებაა მე ადამიანი ვარ, მე ცოცხალი ვარ და იცი რა მაცოცხლებს სხვისი სიყვარული, შენ კიდევ გინდ იყავი ცოცხალი გინდ არა, რა აზრი აქვს შენ ცხოვრებას, მეცოდები მაგრამ რა ვქნა არ ვიტყვი მიყვარხართქო, უბრალოდ არც ისე არაა ყველაფერი როგორც ვამბობ და როგორც ვიმჩნევ, დავიღალე, თამაშით მე არ ვარ ეხლა ის რაც უ ნდა ვიყო, შენი დამსახურებაა, რა ჭირად გამოჩნდი, მთელი ცხოვრება ხო თავდაყირა დამიყენე, მეც ხო შემცვალე არ იკმარე? არაა დრო წახვიდე საერთოდ ამ დედააფეთქებული თავიდან და გულიდან? არა მართლა არ ვიცი დღემდე როგორ ვFიქრობ შენზე რა გაქვს ისეთი რაც სხვას არ აქვს, ან რით ხარ სხვაზე მეტი... რატო ყოველთვის ნაგავს რატო ვარჩევ და ნაგავში მარტო სუფთას რატო ვხედავ? ეს არ მესმის....იცი რა მინდა? ჰმ, ისევ ვიძახი მინდა თქო მარა იდიოტობაა, მაიც ვერ მივაღწევ იმას რაც მე მინდა, მე ძლიერი ვარ მე ვარ ადამიანი რომელმაც ძალიან ბევრი გადაიტანა, რომლისთვისაც აღარაფერი არაა გასაკვირი და აუტანელი , ერთადერთი შენი დავიწყება გახდა პრობლემა და გულისტკივილი, რატო რა მიქარე ესეთი? ხო შეიძლებოდა ამდენის მერე მეც მღირსებოდა პატარა ბედნიერება? რატო როცა სხვისთვის არასდროს არ გამიკეთებია ცუდი არასდღოს გული არ მიტკენინებია, არასდროს არაფერი არ მიმიქარავს , ანგელოზი არ ვარ მაგრამ მეტქმის რო არც ცუდი ვარ, აი ამ ყველაფრის მერე პატარა შანსი რატო არ მომცა, ბევრს ვითხოვდი ვითომ? არა არაფერს არ ვითხოვდი, შენგან თბილი სიტყვის და გამოხედვის მეტს, მაგრამ რა აზრი? გულცივი ხარ არაფერი არ გაინტერესებსა, არ მინდა თქმა მგრამ მაინც ვიტყვი ღმერთმა ის გარგუნა რაც გერგებოდა, დარწმუნებული ვარ ჩემზე მეტად შენ იტანჯები, მაგრამ იმასაც ვიტყვი, შენი და ჩემი ბედნიერებას შორის ასაღჩევი რომ მქონდეს შენსას ავირჩევდი იმიტომ რომ შენ ჩემთან ბედნიერი ვერ იქნები ვერასდროს აქედან გამომდინარე ჩემი ბედნიერებაც გაქრებოდა..... მაგიტო ავირჩევდი შენ ბედნიერებას, მე კი ვეცდებოდი შენი ბედნიერებით მებედნიერა.... თუ არ გამომივიდოდა, არც მაგაზე ვიდარდებდსი იმაზე მეტად ვიდრე ეხლა ვდარდობ...ძალიან მინდა ეს წაიკითხო.... არა იცი რატო მინდა იცოდე რო დებილი არ ვარ ისიც მინდა იცოდე რო სანამ "ის" წავიდოდა ყველაფერი მითხრა, ჰმ, რატო მატყუებდი რას აკეთებდი მაინც? ვის რეპუტაცია სუფრთხილდებოდი? შესას? რაში გჭირდებოდა?ვნანობ რომ გაგიცანი, ვნანობ რომ ეგ თამაში წამოვიწყე, ვნანობ, რომ თავი ვერ გავაკონტროლე, ვნანობ რომ შენ თვალებს დაუჯერე, ვნანობ რომ ბოლოს შეგხვდი ყველაფერს ვნანობ შენთან ყველაფერს, ერთი გასახარიც არ დამიტოვე არაფერი, "სუნელო" სასაცილო ხარ მაგრამ მაინც დღემდე სულ ცოტათი მაინც .... მინდა ძალიან მინდა ბედნიერი იყო მაგრამ ის უფრო მინდა რომ შენი ბედნიერების მიზეზი მე ვიყო, ოცნებები, აზრი? არაფერი, გული ნატკენი? არც ეგ არაფერი, ცხოვრება მიდის, ყველაფერს დრო მოარჩენს? დაგელოდო? მოხვალ? რო არ მოხვიდე მაინც დაგელოდო? იქნებ და ამ ლოდინმა მოიტანოს რამე კარგი? ეჭვი მეპარება....წავიდე? სად წავიდე? ვისთან, იმ დეს იქ ვიყავი სადაც გაგიცანი, საშინელი შეგრძნება იყო, მაგრამ ვერ წამოვედი იმაზე საშინელება იყო იქიდან გამობრუნება და წამოსვლა....ჯანდაბა როგორ მინდა ყველაფერი გაქრეს, და დარჩეს მხოლოდ კარგი, მაგრამ ის კარგიც ძალიან ცოტაა... არაუშავს ვეცდები ავანაზღაურო.....უბრალოდ გაქრი სამუდამოდ ან მე გამაქროს ღმერთმა, ცუდ რაღაცას ვიტყვი ეხლა მაგრამ ამინც ვიტყვი.....იმ დღეს საშინლად დავიგრუზე ის მატარებელი რავი ყველაფერი ერთად, მაგრამ რომ გადმოვედი პირველი პფიქრი ის იყო ნეტავ რატო გადმოვედი, ცუდი ნატვრაა ხო? მაგრამ მაგანაც წამიერად გამიელვა, ეხლა კი გული მიჩერდება მაგაზე რომ ვფიქრობ....არ ღირს არავის გამო სიცოცხლეზე უარის თქმაა... მითუმეტეს შენს გამო....აღარ მინდა წერა წავედი, იმედია აღარ გნახავ....
პ.ს ძალიან გთხო შემდეგში როცა მნახავ თამარა აღარ დამიძახო რა.... მე თამუნა ვარ დაარა თამარა არც სუნელო.....უბრალოდ თამო, იმედია გაითვალისწინებ, მაგრამ თუ აღარ შეგხვდები ეგ უკეთესი იქნება.....