საინტერესო ფაქტები კოცნის შესახებ :P

1. კოცნას მოქმედებაში მოყავს სახის 200 კუნთი. ასეთი სახის “ვარჯიში” წარმოადგენს ნაოჭების პროფილაკტიკას.

2. კოცნის დროს წყვილი ერთმანეთს გადასცემს ნივთიერებათა კომპლექსს (ცხიმებს, მარილებს), რაც თავის მხრივ აძლიერებს იმუნიტეტს.

3. ადამიანების 66 % კოცნის დროს თვალებს ხუჭავს, დანარჩენები კი ამჯობინებენ კოცნის პროცესში პარტნიორის ყურებით დატკბნენ.

4. ამერიკული სტატისტიკის მიხედვით ქალი გათხოვებამდე სულ მცირე 80 მამაკაცს კოცნის.

5. რომანტიკული კოცნისას იწვება 2-3 კალორია, ხოლო ფრანგული კოცნის დროს კი ხუთი და მეტი.

6. კოცნისას ტუჩები 200-ჯერ უფრო მგრძნობიარეა ვიდრე თითები.

7. მამაკაცები რომლებიც სამსახურში წასვლის წინ კოცნიან მეუღლეებს, 5 წლით მეტხანს ცოცხლობენ.

8. ვნებიანი კოცნა რომელიც 90 წამზე მეტხანს გრძელდება იმ მომენტში ზრდის წნევას, პულსს და ჰორმონების რაოდენობას სისხლში.

9. 2002 წლის 28 იანვარს ამერიკელებმა ლუიზა ალმოდოვარმა და რიჩ ლენგლიმ გაიმარჯვეს კონკურსში “ყველაზე ხანგრძლივი კოცნა”, რომელიც გრძელდებოდა 30 საათი, 59 წუთი და 27 წამს.

10.სამშობლოში ფრანგულ კოცნას სხვანაირად სულთა გამას, სულთა შერწყმას ეძახიან. კოცნაში მონაწილეობას მხოლოდ ტუჩები არ მონაწილეობენ, მთავარ როლში აქ ენა გვევლინება. ფრანგები ამაზე როდი გაჩერდნენ. მგრძნობიარე ფრანგებმა გამოიგონეს ამ ჯადოსნური კოცნის მეორე ვარიანტი, სადაც მხოლოდ ენები მოქმედებენ.

11.იაპონიაში, კორეაში, ჩინეთსა და ტაივანში არააა მიღებული ყველას თვალწინ კოცნა. იაპონელი წყვილის კოცნა მოგვაგონებს ორი პიონერის კოცნას 70-იან წლებში.

12.კოცნის დროს ორგანიზმში გამომუშავდება ნარკოტიკული ნივთიერება რომელიც 200-ჯერ ძლიერია მორფინზე. სწორედ ამიტომ კოცნისას ადამიანი განიცდის სიხარულს, ბედნიერებას, გაოცებას.

13.ქალებს კოცნა ეხმარებათ დამშვიდებაში და სტრესის მოხსნაში.

14.საშუალოდ ცხოვრებაში ადამიანი ხარჯავს 20160 წუთს (ორი კვირა) კოცნაში.




:D :D :D :D

ხომს ანუ რაც შეიძლება ბევრი უნდა ვაკოცოთ საკუთარ გულით საყვარელ ადამიანებს :D


საპირისპირო სქესსზე მაქვს ლაპარაკი :D

სტუმრიანობა+ჩემი იდიოტური განწყობა

აჰა, საშინელი დღე და არც ისე საშინელი განწყობა :D
ჩემდა გასაკვირად ეგრეა :)
მთელი დღე ვზივარ სახლში...
სიგარეტი, ყავა, სიგარეტი, ყავა....
ალბათ 5 ჭიქა ყავა მაინც დავლიე დღეს... რა უბედურებაა... ეს ყველაფერი ჩემი უსაყვარლესი ძამიკოს დამსახურებაა... გამომკეტა სახლში და წავიდა...რაშია ეხლა საქმე, გუშინ წინ პოლონეთიდან ჩამოვიდა ვიღაც 2 პიროვნება, აზრზე არ ვარ ვინ არიან, ჩემი ძმის ნაცნობები არიან, მე ვზივარ და ვყარაულობ, დღეს გამაგიჟეს მაგათ ქართული არ ესმით მე პოლონური, მაგათმა რუსული არ იციან ნორმაურად მე ინგლისური, ჰოდა ძლივს ძლივობით მიმიკებით ან მომტვრეული რუსულ-ინგლისურით ვლაპარაკობთ...დამტანჯეს, თან ისეთ კითხვებს სვავენ რომ ნუ დასაბუთებული პასუხი ჭირდებათ, გამაგიჟეეეეეეეს... აააარ ვიცი რა მოუხერხო... უკვე ისეთ დონემდე მიმიყვანეს რომ ქართUლი ლექსიკონიდან რაც კი უწმაწური სიტყვები ვიცოდი ყველაფერი მაგათზე გადმოვანთხიე... ეგენი კიდევ დგანან და გაღიმებული სახით მიყურებენ... ერთ ერთი ესეთI გადმონთხევის დროს ერთ ერთი მეკითხება "ჩტო დელაეშ პაიოშ ხაროში გოლას" მე გავშტერედი ნუ რეპს არ უსმენ აშკარდ ვბურტყუნებდი რა გაიგო როგორ გაიგო არ ვიცი :D ჩემი რეაქცია იყო დაბნეული გაღIმება და ბურტყუნით ნათქვამი სპასიბა :D ნუ ერთI 3 საათის წინ როგორც იქნა გააღწიეს სახლიდან, სანამ აუხსენი როგორ უნდა მისულიყვნენ იქ სადაც მიდიოდნენ, ჩემი დამემართა :D ბოლოს დაუწერე :D :D :D და იმ ფურცლით გავაგდე სახლიდან :D ზემოდან გადავხედე დაბლა იდგნენ და იმ ფურცელს ათვალიერებდნენ :D აშკარად ვერ გაიგეს მაგრამ ალბათ მოერიდად კიდევ ერთხელ ეკითხათ რა და როგორო და წავიდნენ :D ეეეხლა მოვლენ ისევ და რა აიტანს მაგათ :D ააააარა ისე საბოლოო ჯამშ ცუდი ტიპები არ არიან :D მარა აი ინგლისურ-რუსულ-პოლონურად რომ ლაპარაკობევ ვჭედავ... დაილოცოს ქართული... :D და მე ესენი კიდევ რამდენიმე დღე სახლში უნდა ავიტანო... :spy: არ არსებოოობს :D
ჰოდა რა მოხდა ახლა :D სანამ ამას ვწერდი მობრძანდნენ და მახარეეს რო დროებით ანუ 2 დღით ბათუმში მიდიან.... მშვენიერია დამისვენია და ეგაა :D ააააი მერე რა იქნება არ ვიცი :D
ჰოდა წავედი ახლა გავაცილო გავიხარო ცოტა გული :D ჩემ ძმას გაუხმეს თავი, ეს რა საზრუნ ავი გამოჩინა :D ჩემ თავს ძლივს უვლი ახლა ესენი მინდოდა მე სახლში? :mo: :D

ყველაფერი ერთად :)

აააარ ვიცი რა დავიწყო და როგორ დავიწყო.....გულში იმდენი გრძნობა მაქვს რო მეტი არ შეიძლება, ყველაფერი ერთადაა, მოწყენა, ნოსტალგია, სიხარული, სიყვარული... ყველაფერი რაც კი შეიძლება ჩემს გულში იყოს .... ყველაფერი ერთადაა... ვითომ ნასვამი რომ ვარ მაგიტო?! ააარ მგონია, უბრალოდ ბედნიერი ვარ, და თურმე რა ცოტა მყოფნის ბედნიერებისთვის, და რა გვიან მივხვდი ამას... დღეს არაჩვეულებრივი დღე იყო, აი მართლა რო არაჩვეულებრივი... მიყვარს ის ხალხი ვისთან ერტადაც დღეს ვიყავი... მე ყველა მიყვარს, მიხარია რომ სიყვარული შემიძლია მიხარია რომ ესეთი ვარ, მიხარია რომ არასდროს არავისთვის უმიზეზოდ გული არ მიტკენია, მიხარია რომ ის ვარ რაც ვარ... მწყინს მხოლოდ ერთი რაღაც ბევრი ვერ მიგებს... მაგრამ ამასაც მიზეზი აქვს.... ყველას რო უყვარდე არ შეიძლება, ან ძაან ძაან ძაან კარგი უნდა იყო, ან ძაან მაყუთა, ან კიდევ ძაან პათხალიმი.... მე არც ერთი ვარ არც მეორე და არც მესამე : bis: ოდა არ მინდა ხალხნო ნუ შემიყვარებთ ყველანი... მე ისინიც მყოფნის ვინც გვერდით მყავს, ვისაც გულით უყვარვარ ისეთი როგორიც ვარ... რამის გამო სიყვარული არ მჭირდება... დროებითი აღარაფერი არ მინდა :) მეყო რაც დროებითი იყო ჩემს ცხოვრებაშI... მართალია ბევრი რამე არაა გარკვეული ბოლომდე მაგრამ არ მინდა არაფერი, არც სიყვარული არ მინდა ეხლა სამუდამო... არც ფული, არც კაი ცხოვრება.... მე მეგობრებიც მეყოფა, ოღონდ ისეთI მეგობარები რომლებიც ყველგან და ყოველტვის, ფიზიკურად თუ არა, გულით მაინც იქნებიან ჩემთან.... და მიხარია რომ მე გვერდით მყავს ესეთI ხალხი...მიხარია რომ არაჩვეულებრივი ოჯახი მყავს, საყვარლესი და ულამაზესი უთბილესი დედა, მზრუნველი მოსიყვარულე უჯიგრესი და უმაგრესი ადამიანი მამა :love: უუუუუუუუუყველაფერი ერთად ჩემი ძმა.... ასეთი ოჯახი ვიცი რომ ძაან იშვიათია და მიხარია რომ ღმერთმა ესეთი ოჯახი მარგუნა... ბედნიერი ვარ რომ საერთოდ ვარსებობ... ოდესღაც სიცოცხლემობეზრებული ადამიანი მიხარია რომ ეხლა ყველაფერი მიხარია რაც ჩემს გარშემო ხდება.....
ერთი თხოვნა : მიმიღეთ ისეთი როგორიც ვარ....
თუ არ შეგიძლიათ ნუ გამეკარებით თუ ეგეც არ შეგიძლიათ არ მეპათხალიოთ... უბრალოდ ეცადეთ ჩემგან თავი შორს დაიჭიროთ.....

რას ვბოდავ როგორ ვბოდავ არ ვიცი... მგონი ნასვამი კი არა ძაან მთვრალი ვარ..... :D
მარა მაინც რასაც ვფიქრობ ის ვთქვი... და ფხიზელი ამდენს ვერ ვიტყოდი :)

მიხარიხართ :D

უჰუ ესეიგი რა ხდება

:D უუუმაგრეს ხასიათზე ვარ, რამდენი ხანია 2 ადამიანს ველოდები გულით და სულით აააარა ორს კი არა 7 ადამიანს მარა ნუ ამ ორი ადამიანის ჩამოსვლაზეა დანარჩენი 5 ადამიანის ნახვაც....ესეიგი ეხლა შევედი KIKITO-ს ბლოგზე და რო წავიკითხე ჩამოვდივარო სიიიიხარულისგან ცრემლები მომადგა.... მე ვარ იდიოტურურად სენტიმენტალური ადამიანი... :D ანუუუუ ჩემი გიჟი ჩამოვა და პაწუკა გოჭებსაც ჩამოივანს :ბის: ანუ ეს სამი ადამიანი რომელიც ძაან ძაან მიყვარს და მენატრება მიუხედავად იმისა რომ..... :D
ეხლა მეორე გუშინ ჩემმა ბავშვობის დაქალმა დამირეკა... თვის ბოლოს უეჭველი ჩამოვდივაროოოო..... სიხარულისგან დავხტოდი... გერმანიაშია უკვე 2 წელია და ძაან ძაან მენატრება, მაგასაც 2 გოჭი ყავს და კიდევ ჩემთვის უსაყვარლესი და უმაგრესი ადამიანი მისი ქმარი... ნუ რავი ყველამ ინატროს ეგეტი მეუღლე :D ესეც კიდევ ჩემი 4 უსაყვარლესი ადამიანი ....ანუ საბოლოო ჯამში ხომ გამოვიდა შვიდი :D :D
:ბის: ააააააააა ერთI სული მაქვს მალე გავიდეს ეს დროოოოო, ჩემი გიჯებიიიიი, იიიინგა რო ჩამოვაააა დავლევთ თან მარტო უნდა დავლიოთ მარტო ჩვენ ორმა....:bis: მერე სალოც ჩამოოვააააა და კიდო დავლევთ მაგრამ იქ უკვე დურდომი იქნებააა..... მკიდიააა აი ადრე როგორც ვგიჟობდით ისევ ისე უნდა გავაგიჟოოოო, კიდო მაგის პაწუკა უნდა მოვნათლოოოო, ააააა რამდენი სიხარული ერთააად უმაგრესი შეგრძნებაააა.....ძალიან მიყვარხაააართ... თუნდაც იმიტო რო ჩემგან არაფრით არ განსხვავდებით, ცხოვრება მიხარია ხოლმე თქვენზე რომ ვფიქროოოობ........ :love: :love: :love:

ცხოვრება როგორც კინო ...

რეჟისორი : ღმერთი
მსახიობი : მე
მატორ ...... თქვა ღმერთმა და კამერაც ჩაირთო ეს მოხდა 1988 წლის 4 ივლისს, დაახლოებით ღამის 2 საათზე , რატომღაც თავიდან როლი ვერ გავითავის ვერ ვხვდებოდი რა უნდა მეკეთებინა და რა არა , ყველაფერს ვაკეთებდი და ამავედროს არაფერსაც არ ვაკეთებდი, ცხოვრებას უაზროთ ვფლანგავდი, აი ფულს რო გაფლანგავ ისე ვფლანგავდი ჩემს ყოველ წუთს და წამს, არა არ ვფლანგავდი ალბათ უფრო ვამჟავებდი, ვაკონსსერვებდი, და წარსულში ვმალავდი ანუ უფრო მარტივად რომ ითქვას, უმოქმედოდ ვეგდე ჩემთვის, კამერა კი თავისთვის მუშაობდა.... მუშაობდა და დღემდე მუშაობს, მაგრამ დაუკვირდი და არცერთი სასიამოვნო კადრი არ ჩაუწერია, არა, სასიამოვნო კადრი კი ყოფილა, მაგრამ არა-სასარგებლო...
დრო მიდიოდა კამერა კი აგრძელებდა თავისთვის მუშაობას , მეც ნელ-ნელა ვერგებოდ ჩემ როლს და ვითავისებდი როგორც შემეძლო. ხშირად მაძლევდა რეჟისორი შენიშვნებს , ამას ნუ აკეთებ იმას ნუ აკეთებო მეუბნებოდ , მასწავლიდა , მარიგებდა , მაგრამ არასდროს არ ვუსმენდი და როგორც მე მიხაროდა მაინც ისე ვაკეთებდი ყველაფერს , ალბათ განაწყენდა კიდეც რო არ უჯერებდი... განსაცდელებს მიგზავნიდა ისეთს რო არც გამჭირვებოდა გადალახვა, მაგრამა არც გამიოლებოდა.... მგონი ყველა გადავლახე... მაგრამ სასარგებლო კადრი მაინც ვერ დავიჭირეთ... უკვე მგონი ხელსაც იქნევდა ჩემზე, ალბათ ცოტაც და კიდევ ერთხელ დაიჭიმავდა იოგებს, კიდევ ერთხელ დაიყვირებდა, მაგრამ უკვე საწინააღმდეგოს, რომ არა ერთი ფაქტი საბოლოოდ არაფერი არ გამოვიდოდა, უფრო სწორედ ქაოსი გამოვიდოდა , მაგრამ ქაოსი ხომ არაფერია ესეიგი არაფერიც არ გამოვიდოდა... ეს იყო ჩემი ყველაზე ძნელი გამოცდა... და.. მე ის გადავლახე....

გამოდის რომ, სულ ტყუილად არ ჩართულა კამერა 1988 წლის 4 ივლისს დაახლოებით ღამის 2 საათზე , რეჟისორსაც ტყუილად არ დაუჭიმია იოგები და ტყუილად არ დაუძახია "მატორ"


იმედია ! ! !