უაზრო ფიქრები...

ლალალალალაააააა
დავიწყე :(
მოკლედ აი ვფიქრობ ვფიქრობ და ისევ ვფიქრობ.......
აზრი ვერ გამომაქვს ამ ფიქრიდან, მაგრამ მაინც ვერ ვიშორებ უაზრო და დასასრულისკენ მიმავალ ფიქრებს.....ვნატრულობდი არ დამთავრებულიყო, მაგრამ ნატვრა არაა საკმარისი, დამთავრდა ის რაც არც იყო დაწყებული...უნდა მეზიზღებოდე თუდაც იმიტო რო ძაან ბევრი რაღაც დამიმალე, უნდა მძუდე თუნდაც იმიტო რო არ დააფასე არაფერი, მაგრამ შენგან რატო ვითხოვ იმას რაც მე არ მივეცი სხვას, შენ როგორ უნდა გთხოვო ის რაც მე მთხოვს სხვა, მაგრამ ერთი განსხვავებაა მე ადამიანი ვარ, მე ცოცხალი ვარ და იცი რა მაცოცხლებს სხვისი სიყვარული, შენ კიდევ გინდ იყავი ცოცხალი გინდ არა, რა აზრი აქვს შენ ცხოვრებას, მეცოდები მაგრამ რა ვქნა არ ვიტყვი მიყვარხართქო, უბრალოდ არც ისე არაა ყველაფერი როგორც ვამბობ და როგორც ვიმჩნევ, დავიღალე, თამაშით მე არ ვარ ეხლა ის რაც უ ნდა ვიყო, შენი დამსახურებაა, რა ჭირად გამოჩნდი, მთელი ცხოვრება ხო თავდაყირა დამიყენე, მეც ხო შემცვალე არ იკმარე? არაა დრო წახვიდე საერთოდ ამ დედააფეთქებული თავიდან და გულიდან? არა მართლა არ ვიცი დღემდე როგორ ვFიქრობ შენზე რა გაქვს ისეთი რაც სხვას არ აქვს, ან რით ხარ სხვაზე მეტი... რატო ყოველთვის ნაგავს რატო ვარჩევ და ნაგავში მარტო სუფთას რატო ვხედავ? ეს არ მესმის....იცი რა მინდა? ჰმ, ისევ ვიძახი მინდა თქო მარა იდიოტობაა, მაიც ვერ მივაღწევ იმას რაც მე მინდა, მე ძლიერი ვარ მე ვარ ადამიანი რომელმაც ძალიან ბევრი გადაიტანა, რომლისთვისაც აღარაფერი არაა გასაკვირი და აუტანელი , ერთადერთი შენი დავიწყება გახდა პრობლემა და გულისტკივილი, რატო რა მიქარე ესეთი? ხო შეიძლებოდა ამდენის მერე მეც მღირსებოდა პატარა ბედნიერება? რატო როცა სხვისთვის არასდროს არ გამიკეთებია ცუდი არასდღოს გული არ მიტკენინებია, არასდროს არაფერი არ მიმიქარავს , ანგელოზი არ ვარ მაგრამ მეტქმის რო არც ცუდი ვარ, აი ამ ყველაფრის მერე პატარა შანსი რატო არ მომცა, ბევრს ვითხოვდი ვითომ? არა არაფერს არ ვითხოვდი, შენგან თბილი სიტყვის და გამოხედვის მეტს, მაგრამ რა აზრი? გულცივი ხარ არაფერი არ გაინტერესებსა, არ მინდა თქმა მგრამ მაინც ვიტყვი ღმერთმა ის გარგუნა რაც გერგებოდა, დარწმუნებული ვარ ჩემზე მეტად შენ იტანჯები, მაგრამ იმასაც ვიტყვი, შენი და ჩემი ბედნიერებას შორის ასაღჩევი რომ მქონდეს შენსას ავირჩევდი იმიტომ რომ შენ ჩემთან ბედნიერი ვერ იქნები ვერასდროს აქედან გამომდინარე ჩემი ბედნიერებაც გაქრებოდა..... მაგიტო ავირჩევდი შენ ბედნიერებას, მე კი ვეცდებოდი შენი ბედნიერებით მებედნიერა.... თუ არ გამომივიდოდა, არც მაგაზე ვიდარდებდსი იმაზე მეტად ვიდრე ეხლა ვდარდობ...ძალიან მინდა ეს წაიკითხო.... არა იცი რატო მინდა იცოდე რო დებილი არ ვარ ისიც მინდა იცოდე რო სანამ "ის" წავიდოდა ყველაფერი მითხრა, ჰმ, რატო მატყუებდი რას აკეთებდი მაინც? ვის რეპუტაცია სუფრთხილდებოდი? შესას? რაში გჭირდებოდა?ვნანობ რომ გაგიცანი, ვნანობ რომ ეგ თამაში წამოვიწყე, ვნანობ, რომ თავი ვერ გავაკონტროლე, ვნანობ რომ შენ თვალებს დაუჯერე, ვნანობ რომ ბოლოს შეგხვდი ყველაფერს ვნანობ შენთან ყველაფერს, ერთი გასახარიც არ დამიტოვე არაფერი, "სუნელო" სასაცილო ხარ მაგრამ მაინც დღემდე სულ ცოტათი მაინც .... მინდა ძალიან მინდა ბედნიერი იყო მაგრამ ის უფრო მინდა რომ შენი ბედნიერების მიზეზი მე ვიყო, ოცნებები, აზრი? არაფერი, გული ნატკენი? არც ეგ არაფერი, ცხოვრება მიდის, ყველაფერს დრო მოარჩენს? დაგელოდო? მოხვალ? რო არ მოხვიდე მაინც დაგელოდო? იქნებ და ამ ლოდინმა მოიტანოს რამე კარგი? ეჭვი მეპარება....წავიდე? სად წავიდე? ვისთან, იმ დეს იქ ვიყავი სადაც გაგიცანი, საშინელი შეგრძნება იყო, მაგრამ ვერ წამოვედი იმაზე საშინელება იყო იქიდან გამობრუნება და წამოსვლა....ჯანდაბა როგორ მინდა ყველაფერი გაქრეს, და დარჩეს მხოლოდ კარგი, მაგრამ ის კარგიც ძალიან ცოტაა... არაუშავს ვეცდები ავანაზღაურო.....უბრალოდ გაქრი სამუდამოდ ან მე გამაქროს ღმერთმა, ცუდ რაღაცას ვიტყვი ეხლა მაგრამ ამინც ვიტყვი.....იმ დღეს საშინლად დავიგრუზე ის მატარებელი რავი ყველაფერი ერთად, მაგრამ რომ გადმოვედი პირველი პფიქრი ის იყო ნეტავ რატო გადმოვედი, ცუდი ნატვრაა ხო? მაგრამ მაგანაც წამიერად გამიელვა, ეხლა კი გული მიჩერდება მაგაზე რომ ვფიქრობ....არ ღირს არავის გამო სიცოცხლეზე უარის თქმაა... მითუმეტეს შენს გამო....აღარ მინდა წერა წავედი, იმედია აღარ გნახავ....
პ.ს ძალიან გთხო შემდეგში როცა მნახავ თამარა აღარ დამიძახო რა.... მე თამუნა ვარ დაარა თამარა არც სუნელო.....უბრალოდ თამო, იმედია გაითვალისწინებ, მაგრამ თუ აღარ შეგხვდები ეგ უკეთესი იქნება.....